Burst Error

عبارت burst error در زبان فارسی به معنای «خطای قطاری» یا «خطای پی‌درپی و گروهی» به کار می‌رود.

این اصطلاح در حوزه‌ی مخابرات، شبکه‌ها و سیستم‌های انتقال داده استفاده می‌شود و به وضعیتی اشاره دارد که چندین خطا به صورت پشت‌سرهم و در یک بازه‌ی بسیار کوتاه در داده‌ها رخ می‌دهد. در واقع به جای اینکه یک خطای منفرد در یک نقطه ایجاد شود، مجموعه‌ای از خطاهای متوالی ایجاد می‌شود که یک «گِردِه» یا «خوشه» از خطا را شکل می‌دهد.

در سیستم‌های ارتباطی، burst error معمولاً زمانی رخ می‌دهد که یک اختلال ناگهانی و موقتی در کانال انتقال ایجاد شود؛ مانند نویز شدید، تداخل الکترومغناطیسی یا ضعف سیگنال. چنین اختلالی می‌تواند چند بیت یا حتی چند بایت پشت‌سرهم را دچار خرابی کند. این نوع خطا برخلاف خطای تصادفی (random error) بسیار خطرناک‌تر است، زیرا بخش بزرگ‌تری از داده را تخریب می‌کند و احتمال بازیابی دقیق داده را کاهش می‌دهد.

در طراحی کدهای تصحیح خطا (Error Correction Codes)، یکی از چالش‌های اصلی، تشخیص و اصلاح burst error است. بسیاری از الگوریتم‌ها مانند کدهای رید–سالومون (Reed–Solomon) یا کدهای کانولوشنی (Convolutional Codes) به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که بتوانند چنین خطاهایی را شناسایی و تا حد ممکن اصلاح کنند. زیرا اگر سیستم تنها برای خطاهای منفرد طراحی شده باشد، با یک burst error عملکرد خود را از دست خواهد داد.

در ذخیره‌سازی داده نیز burst error اهمیت زیادی دارد. حافظه‌هایی مانند CD، DVD، هارددیسک‌ها و حافظه‌های SSD ممکن است به دلیل خط و خش، ضربه فیزیکی یا اختلال الکتریکی دچار مجموعه‌ای از خطاهای پی‌درپی شوند. سازندگان این ابزارها از روش‌های خاصی برای پخش داده در بخش‌های مختلف رسانه استفاده می‌کنند تا اگر burst error رخ داد، اطلاعات کلیدی از بین نرود و امکان بازیابی آن وجود داشته باشد.

burst error یکی از مفاهیم بنیادین در مهندسی ارتباطات و علوم رایانه است که در توصیف رفتار خطاهای چندگانه و پی‌درپی به کار می‌رود. این اصطلاح بیانگر شرایطی است که در آن یک اختلال کوتاه‌مدت می‌تواند باعث از کار افتادن بخش قابل‌توجهی از داده شود، از این رو، در طراحی سیستم‌های پایدار و مقاوم در برابر خطا نقش بسیار مهمی دارد.